ಅವ್ಯಯಗಳು

ನಾಮಪದ, ಕ್ರಿಯಾಪದಗಳಂತೆ ಲಿಂಗ ವಚನ, ವಿಭಕ್ತಿಗಳಿಂದ

ರೂಪಭೇದವನ್ನು ಹೊಂದದೆ ಏಕರೂಪವಾಗಿರುವ ಪದಗಳನ್ನು

’ಅವ್ಯಯ’ ಎನ್ನುವರು.

ಅವ್ಯಯದ ಪ್ರಕಾರಗಳು ( ಉದಾಹರಣೆ ಸಹಿತ)

೧. ಸಾಮಾನ್ಯಾರ್ಥಕಾವ್ಯಯ:  ಯಾವುದಾದರೊಂದು ಕ್ರಿಯೆ ನಡೆದ

ರೀತಿಯನ್ನು ಹೇಳುವಂತಹ ಅವ್ಯಯಗಳೇ ಸಾಮಾನ್ಯಾವ್ಯಗಳು.

ಇವು ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ವಿಶೇಷಣಗಳಾಗಿರುತ್ತವೆ.

ಉದಾ: ಬೇಗನೇ ಮೆಲ್ಲಗೆ, ಸೊಗಸಾಗಿ, ಸುಮ್ಮನೆ, ತಟ್ಟನೆ, ತರುವಾಯ,

ಹಾಗೆ, ಅಂತು, ಬೇರೆ, ಬಳಿಕ. ಕೂಡಲೆ,ಚೆನ್ನಗಿ ಇತ್ಯಾದಿಗಳು

ಅನುಕರಣಾವ್ಯಯಗಳು: ನಿರ್ದಿಷ್ಟ ಅರ್ಥವಿಲ್ಲದೆ ಧ್ವನಿ ವಿಶೇಷಣಗಳನ್ನು

ತಾನು ಕಿವಿಯಿಂದ ಕೇಳಿದಂತೆ ಅನುಕರಣೆ ಮಾಡಿ ಹೇಳುವ

ಪದಗಳನ್ನು ’ಅನುಕರಣಾವ್ಯಯ’ಗಳೆಂದು ಕರೆಯುತ್ತಾರೆ.

ಉದಾ: ಚಟಚಟ, ಕರಕರ, ಚುರುಚುರು, ಧಗಧಗ, ರೊಯ್ಯನೆ,ಸುಯ್ಯನೆ,

ಘುಳುಘುಳು, ದಡದಡ ಇತ್ಯಾದಿ.

ಭಾವಸೂಚಕಾವ್ಯಯ:  ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಉಂಟಾಗುವ ಕೋಪ, ಹರ್ಷ, ದು:ಖ,

ಮೆಚ್ಚುಗೆ, ಆಕ್ಷೇಪ, ತೀರಸ್ಕಾರ -ಇತ್ಯಾದಿ ಭಾವಗಳನ್ನು ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಿದಾಗ

ಅರ್ಥವಿಲ್ಲದ ಕೆಲವು ಪದಗಳನ್ನು ಬಳಸುತ್ತೇವೆ. ಇಂತಹ ಪದಗಳೇ

ಭಾವಸೂಚಕಾವ್ಯಯ.

ಉದಾ:  ಆಹಾ! ಭಳಿರೆ! ಅಯ್ಯೋ! ಓಹೋ! ಹೋ!, ಅ:! ಆ:! ಓ!-

ಇತ್ಯಾದಿ ಪದಗಳು ಅಥವಾ ಪದ ರೂಪದ ಅಕ್ಷರಗಳು.

ಕ್ರಿಯಾರ್ಥಕಾವ್ಯಯ: ಕ್ರಿಯಾಪದದ ಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿದ್ದು ವಾಕ್ಯದ ಅರ್ಥವನ್ನು

ಪೂರ್ಣಗೊಳಿಸುವ ಅವ್ಯಯಗಳೇ ಕ್ರಿಯಾರ್ಥಕಾವ್ಯಯಗಳು.

ಉದಾ: ಅಹುದು, ಸಾಕು, ಅಲ್ಲ, ಹೌದು, ಬೇಡ, ಉಂಟು ಇತ್ಯಾದಿ

ಸಂಬಂಧಾರ್ಥಕಾವ್ಯಯಗಳು: ಎರಡು ಪದಗಳನ್ನಾಗಲಿ ಹಲವು

ಪದ ಸಮುಚ್ಚಯಗಳನ್ನಾಗಲಿ, ವಾಕ್ಯಗಳನ್ನಾಗಲಿ, ಜೋಡಿದುವಂತಹ ಅಥವಾ

ಸಂಬಂಧಗೊಳಿಸುವಂತಹ ಪದಗಳೇ ಸಂಬಂಧಾರ್ಥಕ ಅವ್ಯಯಗಳು.

ಉದಾ: ಮತ್ತು, ಅಥವಾ, ಆದ್ದರಿಂದ, ಊ,.ಉಂ ಅಲ್ಲದೆ ಇತ್ಯಾದಿ

ಪದಗಳ ಜೋಡಣೆ: ರಾಮನೂ ಲಕ್ಷ್ಮಣನೂ ಸೀತೆಯೂ ಕಾಡಿಗೆ

ಹೊರಟರು. ( ಊ)

ಪದಸಮುಚ್ಚಯ ಜೋಡಣೆ: ಅವನು ಬರುವುದು ಬೇಡ; ಆ ಕೆಲಸ ಆಗುವುದು ಬೇಡ.

ವಾಕ್ಯಗಳ ಜೋಡಣೆ:  ಅವನು ಬರಲಿಲ್ಲ ಆದ್ದರಿಂದ ನಾನು ಬರಲಿಲ್ಲ.

ಅವಧಾರಣಾರ್ಥಕಾವ್ಯಯ: ಒಂದು ನಿಶ್ಚಯಾರ್ಥದಲ್ಲಿರುವ ಅವ್ಯಯಗಳನ್ನು

ಅವಧಾರಣಾರ್ಥಕ ಅವ್ಯಯ ಎಂದು ಕರೆಯುತ್ತಾರೆ. ಹಲವು ವಸ್ತುಗಳಲ್ಲಿ

ಒಂದನ್ನು  ನಿಶ್ಚಯವಾಗಿ ಹೇಳುವ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಇದನ್ನು ಬಳಸುವರು.

ಉದಾ: ಅವನೇ, ಅದುವೇ, ನೀನೇ, ಅವಳೇ, ಅವರೇ ಇತ್ಯಾದಿ ಪದಗಳ

ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ’ಏ’ ಎಂಬ ಅಕ್ಷರ ಬಳಸಲಾಗುತ್ತದೆ.